خدا قوت

بعضی آدم ها درست مثل سکه هاى ناسالم اند. از همان هایی که احتمال رو آمدن شان خیلی کم است اما... بالاخره روزی رو میشود چهره حقیقی شان...

1. مادر بی حیا و دختر با حیا؟

2. وقتی یکی رو دوست داری، از ناراحت شدنش ناراحت میشی. ولی چطور میشه ناراحتی که خودت باعثش بودی رو جبران کنی؟

3. خوشحالم که می تونم به کسی کمک کنم. 

4. انگار رها شدم از وقتی دل نبستن و دل کندن رو تمرین می کنم.

5. از مقایسه شدن متنفرم. من به واقع سعی می کنم در نوع خودم بهترین باشم.

6. کمکم می کنی مجانب زندگیم به محورت نزدیک شه بی نهایت بار؟ (مخاطب خاص)

می گفت "با آدما دوست باشید. بهشون اعتماد کنید. قطعا اون ها موفقیت و پیشرفت شما رو می خوان." الان که به حرفش فکر می کنم می بینم پر بی راه می گفته. اعتماد و دوستی؟ کی معنای واقعی این دو واژه رو فراموش کردیم؟ از کی دوستی ها شدن ابزار؟ از کی اعتماد هامون رنگ باختن؟

چی شد که اینفدر بد شدیم؟

+عنوان مطلب فقط یک شعار نیست؛ حقیقت تلخیه که این روز ها شاهدشیم.